en ik snoot hem gretig vol.
De eeuwigheid mat 18 bij 18 cm
en werd sleets na zekere jaren.
Het snuiten bleef terwijl de zakdoek
vervangen werd door tissues,
keukenpapier, mijn hand,
en uiteindelijk het trottoir, de goot.
Maar het paradijs ben ik kwijt
en wat de eeuwigheid nog behelst
is verschrompeld tot hier en nu.
De illusie misschien dat ergens ooit
groen snot in een geruite zakdoek
ontembaar verlangen zal wekken.