janken schelden draaien verfraaien.
Als je dement werd kon ik je tenminste
aanraken en meedeinen op
je onbegrijpelijk geleuter.
Maar nu kan ik je niet bereiken.
Mijn arm is te kort, te zacht
mijn stem, de foto's waar je op staat
zijn vervaagd van zilt zwijgen.
De eerste beginnen al uit elkaar
te vallen, alles wat ons bijeen hield
verweert onder gure gedachtenstromen.
En ik kan je niet bereiken.
Met ieder getijde verzwakt de wil.
Na een laatste stormvloed zwijgt het graf.