is zoveel sierlijker dan
wanneer ik me er morsig
En schuimend aan vergrijp
Jij verstaat de kunst van
transfiguratie het meest banale
Krijgt in jouw handen een
Gulzig paradijselijke glans
Alsof het niet voor mijn arm-
Zaligheid bestemd is maar
Wat weet ik van eeuwigheid
Halfleeg halfvol Dit Is Mijn Bloed
We toasten tot het breekt
En tot zand keert het terug