natuurlijk als bloemen in het veld
geplukt door kinderen spelen opgetogen
verzamelen de gave van de zee
Wie van hen ziet ze voor wat ze zijn
de karkassen van dieren hun
aangespoeld skelet de relieken van
een kort en meedogenloos leven
Ga maar schelpen zoeken roepen we lachend
terwijl woeste golven schouderbladen
dijbenen en borstkassen op het strand werpen
Bezien we verliefd ons kroost als dat
strandhockey speelt met een ontvleesde
bovenarm die onderkaak van schedel tikt