alles te kennen hoorde ik het opeens
doof voor de alledaagse ruis
als fundament onder wat vervliegt
aandacht slobbert weg naar sensatie
Van achter de duinen kwam het aan
het was er altijd geweest de eeuwige branding
gestaag ruisen zoals het aanhoudend
suizen van auto's op de snelweg
Dat over geluidsschermen neerslaat
en dolende zielen onbewust opjaagt
waar de roep van de zee toch kalmeert
Identiek geluid - verschillend beoordeeld
het intuïtief organisme begeert natuur
En dan de kosmische achtergrondstraling
Mythische moeder van alle ruis ongehoord
te weten dat je leeft dankzij ultiem geweld
Onzichtbare echo van afgekoelde oerknal
ze was er altijd al maar er was niemand
om het te horen te beluisteren te begrijpen
Meeuwengekrijs vergezelt zeeruis en
claxons af en toe piepende rem de snelweg
essentie gekend door haar accident
uiteindelijk is heel deze kosmos toeval
En toen was ik met je in het duingebied
snelweg achter ons gelaten en alle
mogelijke achtergrondruis uit onze kleren
geklopt - en ik kuste je en je kuste terug
de hemel dauwde verkild oerlicht over ons